αντίτιμο

Αρρώστησαν οι Ερινύες
Κρυφά τις φυγαδεύω κάθε βράδυ
Στο κρύο αερόστατο της πλάνης
Κόκκινα φορώ λουστραρισμένα
Δορυφορικά παπούτσια
Στην εποχή των σαρκοβόρων
Λειμώνων αγορασμένα
Με αντίτιμο της ζωής μου τις εκδορές
Πλαγιαστές φόνισσες οι νύχτες
Και τα τοιχία του ύπνου
Παρέμειναν ορθάνοιχτα
-Επιστρέφω
Λέει η μητέρα
Ένα κερί αχνοφέγγει δειλά
Ζωγραφίζω δυο μάτια στην επιβίβαση μου
Η παιδική ηλικία χορεύει ταγκό
Στην χώρα των αμπελώνων
Πλησιάζω ξεσφίγγοντας τα κορδόνια
Στα παιδικά μου μποτάκια
Οικείοι διάτοροι οι τόποι
Αποστέλλω στη νύχτα δυο πάλλευκα κρίνα
Από την άμμο της Αμοργού κομμένα
Εδώ ο τόπος μου