αποκομιδή

Σπαράζουν πράσινες φολίδες στο σώμα
Σηκώθηκαν χαρταετοί με ενάλιους
Βοστρύχους
Φανοί του ανέμου
Φωτοσκιάσεις απογυμνώνουν τον αντίχειρα
Εκεί που αναβόσβηνε πέτρινο το βλέμμα της τίγρης
Κλειστοί οι πόροι ωσάν την κλειστοφοβική
Επιφάνεια του θαλάσσιου οψιδιανού
Μικρές κοφτές ανάσες με εκπορθούν
Έρπω στον χρόνο του ανεκπλήρωτου
Αμαρτωλός εραστής πάνω στο πανσέληνο χνούδι
Των αμαξοστοιχιών που έφυγαν
Δεν κοιτάζω το ρολόι
Ακροβατώ στην αφή του στίχου
Και ωριαίους έρωτες απομυζώ
Μια σπίθα εξουσιαστής καίει δευτερόλεπτα τσιγάρα
Υπερπλήρης ο Αύγουστος επιστρέφει
Συνομωσία των αστέρων
Κι ο εφιάλτης έχει διαβεί
Κρατώ σφαλιστά τα κλειδιά του απείρου
Μικρή κόρη του κόσμου με ραβδοσκόπους
Διάττοντες αστέρες στο χέρι
Στα κρύα πλήκτρα σου απένθητος ενέδωσα
Πένητας και προσκυνητής ορκίζομαι σιωπές
Και Βόρειες ακτές εξερευνώ
Ψάχνοντας το υγρό κόσμημα που θαλερά στολίζει
Της νύκτας το κρουστό λαιμό
Εικονοστάσι και προσκυνώ
Μια άρπα διακυβεύει τους ύμνους
Αποκομιδή Αθανάτων
Μέσα στην θύελλα επωάζω το ηλεκτρονικό μου
Περίστροφο
Σπαράζουν πράσινες φολίδες στο σώμα