Εμείς τα τραγούδια μας δεν τα τραγουδάμε μόνο
Αλλά πρωτίστως τα ζωγραφίζουμε κυκλωτικά
Πάνω σε υδρόγειες σφαίρες σχολικές
Στις ραφές των σύννεφων χαράζουμε
Οριζόντιες γραμμές ακατάληπτες
Πεντάγραμμα αιθέρια σχηματίζονται
Όμοια μ' εκείνα του τυφλού μουσουργού
Που περπατά ισορροπώντας πάνω στις παλιές ράγες των σταθμών
Φιλοξενούμε εκεί κι απαγκιάζουμε
Στίχους και μελωδίες καθαρτήριες
Στα σύννεφα αναχωρητές πάντα
Ξεφτάμε κρόσσια τα όνειρα μας
Και πλέκουμε εξαρχής πόντο τον πόντο
Του Έρωτα την εσθήτα την πάλλευκη
Γιατί είναι Έρωτας τα τραγούδια μας
Έρωτας ατρύγητος σκοτεινός!
Προχωρημένη νύχτα κι ο ύπνος
Δεν ανεμίζει στις ακτές μας
Προχωρημένη νύχτα
Κι αναζητάμε ουράνιες οάσεις
Να ξεδιψάσουμε της ψυχής την ξεραμένη στέρνα
Μονάχοι και διψασμένοι
Τον λύχνο τρίβουμε της μαγικής παραμυθίας
Μας αφουγκράζονται καρδιές παιδικές
Μανάδες με απλανή βλέμματα
Κορίτσια με ακουμπισμένα τα χέρια
Στο προγονικό εικονοστάσι
Κι εμείς συνεχίζουμε:
Πορεία στους πυράκανθους της αγροικίας
Μονάχοι κι άοπλοι
Τραγουδάμε την πλέρια χαρά του αετού
Τραβούμε με σκοινιά χαρταετούς - νεφέλες
Να πλησιάσουμε το μέγεθος Του Θεού
Στο σπίτι του να μπούμε να γιατρευτούμε απ' το σκότος
Τα τραγούδια μας
Άστεγα παιδιά περιπλανώμενα
Μπαίνουν σε δάση την αυγή
Συνομιλούν με νεράιδες κλέβουν αθάνατο νερό
Στην όχθη των ποταμών και το πίνουν κρατώντας πήλινα θυμιατά
Τα τραγούδια μας σιντεφένια στολίδια
Σε χέρια γαλήνιων παλιάτσων
Καλά δουλεμένα στην αμάχη και στον πόνο
Εμείς τα τραγούδια μας δεν τα τραγουδάμε μόνο
Αλλά πρωτίστως τα ζωγραφίζουμε κυκλωτικά
Πάνω σε υδρόγειες σφαίρες σχολικές!
Αφιερωμένο στην Agriomeli που μου έδωσε το έναυσμα - σπίθα
http://agriomeli.blogspot.gr/2013/11/blog-post_17.html
