Μεγαλώνουν οι μέρες
Υποχωρεί το ψύχος
Η καρδιά ξετυλίγει
Μικρά κουκούλια
Έρχεται γλυκύ το έαρ
Να υφάνει χιτώνες λευκούς
Στις πράσινες χλόες
*
Τρελές αμυγδαλιές
Προπομποί της Άνοιξης
Αφήνουν πέταλα
Στον βοριά
Προσδοκώντας να στολίσουν
Την κουβέρτα
Του αγέννητου πάθους
*
Ψυχρό το πόμολο
Κυρτωμένη η πόρτα
Από εδώ θα περάσει
Το πλήθος των πιστών
Λιοκούκουτσα να προσφέρει
Στο τραπέζι των φτωχών
Άδολα μάτια
Πάνω στα άμφια του έαρος
*
Ήρθε μικρό πουλί
Στα μαλλιά της κόρης
Τραγούδι να αρχίσει μελωδικό
Ήρθε μικρός κορυδαλλός
Στο μέτωπο της νιότης
Αχυρένια φωλιά να χτίσει
Ήρθε κι ο λιγνός Φλεβάρης
Με φουσέκια
Να λαμπαδιάσει τη φλόγα
Που τρεμόπαιζε
Στο καντήλι της ζωής
*
Μια αλυσίδα στο χέρι
Έτοιμη να σπάσει
Ένα δακτυλίδι
Που δεν το χάρισες
Ένα βιβλίο
Που βάρυνε στο χρόνο
Ένα ψηφίο ακριβό
Που το φύλαξες
Το ποίημα του έαρος να στολίσει
Ίδια η προσμονή σου
*
Ξυπόλητος βγήκες
Στο πλακόστρωτα
Στον γυμνό πλάτανο
Έγνεψες καλημέρα
Στο παγκάκι άφησες
Ένα μήνυμα αγάπης
Κατέλυσες στο παρτέρι
Σε αρχαγγέλους υακίνθους
Να δώσεις το σύνθημα:
Άρχεται το έαρ
*
Παράθυρο στην θάλασσα
Αρμύρα στα μύχια
Ατελέσφορη η προσευχή
Στα χείλη των μανάδων
Μια σκούνα στον ορίζοντα
Τα όργανα παίζουν
Αύριο θα ρθει ο ξενιτεμένος
Με αποσκευές
Μόνο ένα καλάθι με νεοσσούς
"Φίλημα του Απρίλη στα χέρια της μητέρας"
*
Φιλτράρω την σκέψη
Στην ομορφιά γονατίζω
Στην ανέμη ακουμπώ
Έναν στίχο
(Άσμα να γενεί ορθρινό
Για τα ακοίμητες λεύκες)
Στα φλοκωτά χόρτα
Ξυπνά αντάρτης ο έρωτας
Κάτω από την σκέπη
Της ελιάς
Το έαρ χαρακώνει
Τους αρμούς του φωτός
*
Στο αίμα
Αδάμαστοι πόθοι
Στα κλώνια
Τα φύλλα υπόψυχρα
Στα μάτια
Αγκυλώνει ένα δάκρυ
Κομίζω ένα στέμμα
Στα κρύα δειλινά
Ακουμπώ ένα κλαδί
Στα τούλια της ομίχλης
Φοράω μια εσθήτα
Στα κοιμισμένα κρίνα
Κι ακολουθώ
Τους κώδικες των χυμών
*
Δουλεύω την πέτρα
Σχήμα δίνω στην λέξη
Δένω τις νότες
Τα σαντάλια του έαρος
Ελαφρά
Στηρίζω βαρίδια
Μην πετάξω ψηλά
Την γη αγαπώ και τις ρίζες
Αποστρέφομαι το πλάνο σύννεφο:
Μόλις γεννήθηκα
