Καταφυγή

Πλησιάζεις
Ακούς τον ήχο της πέτρας
Την σκιά της
Διαβάζεις

Ένα λουλούδι από μόνο του
Είναι μια ιστορία
Μια ρωγμή στην πέτρα
Είναι μια πορεία

Κάπου-κάπου
Γυρίζεις πίσω
Τον βράχο διαπερνάς
Στολίζεσαι ίριδες λευκές
Αμφιβάλλεις για το ταξίδι
Στο άγνωστο σώμα

Ένα ιστίο γαλαζωπό
Είναι μια μικρή γεωγραφία
Ένας στήμονας φορές-φορές
Γίνεται ματοτσίνορο πλάνο

Ο ορίζοντας πάλλεται
Μικρός αμπελώνας
Ξυπνά την μέλισσα
Μαζί με το έαρ να εγγράψει
Στο χνούδι της παπαρούνας
Τον μυθικό καλπασμό

Ένα ποίημα φλογερό
Είναι ο φλοίσβος που ανάβει τα χείλη
Ένα μπουκέτο μυρτιές
Είναι μια κρυψώνα εαρινή στην θάλασσα

Της λήθης τα βέλη
Τέμνουν το ακίνητο νερό
Εκεί που κάποτε
Έριξες ένα βότσαλο
Και σου παρουσιάστηκε
Ο κύκλος του λάθους ελλειπτικός

Ένα φουστάνι κόκκινο
Είναι μια ραφή κάθετη στην δύση
Ένα μονοσύλλαβο ρήμα
Είναι τα σπασμένα εξαπτέρυγα
Της ψυχής που αναγεννιέται
Επικρεμάμενη!

Πήρε μέρος στο 7ο Συμπόσιο της φίλης Αριστέας όπου οι συμμετοχές
έλαμψαν από φως εαρινό κι η οικοδέσποινα μας κατέπληξε για άλλη
μια φορά με την μεθοδικότητα της και την αφοσίωση της

Το έαρ σε ποθεί

Χωνάκι του ανέμου
Πάρε το κάνιστρο
Κι έλα
Λουλούδια λευκά
Τύλιξε στα μαλλιά σου
Εαρινός να γίνεις κήπος
Ανάμεσα στις ανθισμένες ροδιές
Την πανσπερμία του χώματος
Να λατρέψεις γυμνός

Φτερό του ερωδιού
Πλάσε τον νέο σου μύθο
Εξοπλίσου
Στο ποτάμι κατοικεί η χαρά
Έχει κόρες πολλές
Και δάκτυλα χίλια
Τις ομορφιές να μετράς
Να ξεκρίνεις εκείνη
Που στο στόμα σου γύρω
Πυρούς ανθούς θα κεντήσει

Αστέρι του βυθού
Κλέψε τ' ασήμι του γαλαξία
Σέλωσε τ' άλογο
Η αγάπη σού δίνει το χέρι
Ασπασμός Θείος
Κρατά χαλινάρι
Σπαθί ακονίζει
Στα φαράγγια σε πάει
Και στα αρχαία στολίδια
Να γυρίσεις τους τροχούς
Που το φως διαφεντεύει

Τραγούδι του φάρου
Βγες στην χαίτη του όρμου
Τα κοχύλια μιλούν
Κροταλίζουν τα ξύλα
Γλαροπούλια
Σου φτιάχνουν φωλιές
Μ΄εκατόφυλλα όνειρα
Κουπί μην τραβάς
Θα πονέσει το κύμα
Μες στην άμμο να κρύψεις
Το βοτάνι της μοίρας
Που σου φέραν οι άγγελοι

Δακτυλίδι του κισσού
Τον μικρό μου λαιμό
Απαλά ξέσφυξέ τον
Θα 'ρθει το έαρ βιαστικό
Γλυπτά να σου φτιάξει στολίδια
Τι το βλέμμα μου άδειο
Τι τα χέρια μου κρύα
Τι ο πόθος άσπρο μαντήλι
Λυπημένο ας μην φύγει
Στο φως να σταθεί
Σου μαδάω ένα ρόδο
Σινιάλα σου στέλνω
Σ' αγαπώ σαν φωτιά
Σαν οδύνη σε θέλω

Πήρε μέρος στο 7ο Συμπόσιο της φίλης Αριστέας όπου οι συμμετοχές
έλαμψαν από φως εαρινό κι η οικοδέσποινα μας κατέπληξε για άλλη
μια φορά με την μεθοδικότητα της και την αφοσίωση της

ολιγόλεκτα (ή η διαφάνεια της μυρτιάς)

Καίνε τα φιλιά
Αμάρτησε ο κύκνος
Στης λίμνης το στόμιο

*
Ελάφι νεκρό
Φέγγει της καρδιάς
Σβηστό το καμίνι

*
Μυρτιάς ανθογυάλι
Στο σπίτι βηματίζει
Διάφανη η μέρα

*
Μιλούσε με τ' άστρα
Κορίτσι αιθέριο
Βραχίωνας άλικος

*
Αγκάλιασέ με
Ολόλευκη πήγα
Στων ψυχών τη χώρα

*
Στρώσε το τραπέζι
Άγγελος μικρός
Στο σκοινί φτερουγίζει

*
Μεθάει ο αυλός
Στα σκαλοπάτια λιωμένα
Της τελετής τα κεριά

*
Πάλλεται η θάλασσα
Μικρό ιστιοφόρο
Το νύχι του γλάρου

*
Άκου τον φλοίσβο
Θυσία προσφέρουν
Τα μάτια της πλώρης

*
Σφυρίζει το τρένο
Στις ράγες τρέμουν
Μικρά χαμομήλια

*
Δρόμος στενός
Ξερολιθιές κυρτές
Κλειδιά παραδίδουν

*
Οσμή λιμανιού
Ρουθούνια υγρά
Είπες αντίο;

*
Λάμα αστραφτερή
Μην ανασαίνεις
Κόβει το "αχ"

*
Εικόνα ο έρωτας
Με βαθιές εγχαράξεις
Αίμα ανάγλυφο

*
Υψώνονται φλόγες
Ζεστό το κορμί
Τις λέξεις κουμπώνει