Μένω εδώ
Σε ένα κατακόρυφο ύψος
Προωθούμαι ψηλά
Θάμβος εκτυφλωτικό
Σε βαράθρου φρύδι
Ζυγιάζω ζωή
Και σε ποθώ
Λεπτός υμένας
Διαρρηγνύομαι
Σκορπώντας ροδάνθια
Στους δροσερούς σου κόρφους
Τις άναστρες νύχτες αγαπώ
Εκεί το δεύτερο σπίτι μου
Εκεί καταφεύγω λευκή ημισέληνος
Αν για λίγο ξεφύγω απ' την πεθυμιά της σάρκας
Αποκαλύπτομαι
Με ξεφτισμένο το ρούχο
Σε ανέμους φονιάδες
Προσκρούω
Κρυώνω
Ψύχεται το αίμα
Μη με ρωτήσεις
Από που έρχομαι
Κρατάω βέλη
Κι άθελα σου θα πληγωθείς
Του κυνηγιού γίνομαι θεά
Στην πόλη σου εισέρχομαι
Χωρίς δώρα κι αγαλματίδια
Θησαυρούς από τάφους ασύλητους
Δέξου με, με τη σκαπάνη στα πόδια καθαρή
Κοντά σου φτάνω
Με μία και μόνο πρόθεση:
Επιστρέφω φιλιά
Που στις όχθες μου βρήκα
Να θρηνούν παντέρημα
Ίσως σε γνωρίσουν
Κι αν όχι
Φίλεψε τα ποτά ηδονικά
Απ' το καλάθι των αισθήσεων
Σαν αποδέκτης χρεία μην έχεις
Από κανέναν ίσκιο
Τα λεπτά μου χείλη
Μια στιγμή να αναπολήσεις
Δεν σε ξέχασα
Σε προστάτεψα
Απ' τις επίβουλες ματιές
Που ήρθαν να σε πλανέψουν
Διπλός πέλεκυς και ποτάμι λάβας μαζί
Κι αν χορταράκι γίνω
Άρωμα θα σου χαρίζω
Γι αυτό κλυδωνίζομαι
Στους αγρούς με τα κρίνα
Και μ' αρώματα ακριβά επιστρέφω
Αγκυροβόλι να βρω στην αγκάλη σου
Σκόνταψα σε βράχους κατακόρυφους
Είδα το φύλλο της μυρτιάς να τέμνεται
Κι άργησα πολύ
Πατρίδα ζητώ κοντά σου
Με νέο όνομα
Χωρίς πληγές που κακοφορμίζουν
Ένα νησί με ηφαίστεια ψάχνω
Η τέφρα με θρέφει
Παρακάμπτω το μαύρο
Γρηγορώ και επιμένω
Σαν ναύτης που αγόγγυστα
Σκοινιά ξεμπερδεύει στους κάβους
Βγαίνω στ' ανοιχτά
Προσκομίζοντας
Ανεμικά φιλιά με μια σου κίνηση να τα γιατρέψεις
