Πεθαίνουμε ένας ένας.
Σε λίγο αρχίζει
η γιορτή των καντηλιών
Issa
Μέσα στις στοές,
Τα τριζόνια σαλπίζουν
Της θλίψης κόρνα
Μια αχιβάδα,
Ξαστόχησε κι έφτιαξε
Μικρούς θησαυρούς
Σαν λεμονανθός
Ευωδιάζει το σώμα,
Προτού ξυλευτεί
Λιώνει το κερί,
Τις νύχτες του χειμώνα
Κι ολόκληρο ζει
Όταν στον αφρό
Χορεύουν τα δελφίνια·
Λάμνουν οι χαρές
Στα άκρα πήγες
Ψυχή τις ανάσες σου..
Σαν να 'σουν ηχώ
Αναταράξεις
Στον ουρανό της σκέψης:
Οι πρώτες βροχές
Κρύσταλλα λάμπουν
Στης λίμνης τον καθρέφτη·
Έλα να πλυθείς
Κάθε σούρουπο,
Μελώνουν τ' αγάλματα
Φιλιά στον καρπό
Σαν τον κεραυνό
Διαπερνούν οι ματιές σου,
Τ' άδειο τ' ουρανού
Σελίδα χαρτιού·
Να έρθει η Άνοιξη
Με μύριες λέξεις
Λάμψη σκορπάω
Στου κελιού σου τα βάθη,
Κόσμους να θωρείς
Κι αν δεις κι αργήσω
Μικρό μου χελιδόνι·
Φωλιές θα χτίζω
Γέρνουν τα κλαδιά,
Φοβισμένα να μην δουν
Ψυχρές τις φωτιές
Με μια σου ματιά
Στου ήλιου τα περβόλια,
Βρήκες το κλειδί
Πέταγμα πουλιού
Και σκίζεται το πλέγμα
Της φυλακής σου
Κόβεις λεμόνια,
Στιγμές να συντηρήσεις
Από τη φθορά
Σε απάτητο
Δάσος, άραγε είδες
Ανθούς να τρέμουν;
Γλυκιά ζεστασιά
Στο χνούδι της μέλισσας:
Αγάπης κερί
Βάλσαμου στάγμα,
Τα λόγια που έκρυψα
Σε φύλλα τσαγιού
Σε ρόζο κορμού,
Στοχάστηκες κι έγραψες
Έξοχους στίχους
Πύρινο σώμα
Στα σπλάχνα του χώματος:
Της λάβας τροχός
Κι αν έρθει βοριάς,
Θα διπλώσω στα χέρια
Αχτίνες θαμπές
Με κυρίευσε,
Χρυσή η πανσέληνος
Κι αρμύρα σκορπώ
