Τετράδια τα νέφη
να γράφει τις Μουτζούρες του
πιτσιρίκος Θεός
Alberto Guillen
Μακριά να πας
Στων πεύκων τα ιστία
Να ρίξεις θηλιές
Ψυχρό το χώμα
Ξύπνησε το φεγγάρι
Φωτιά να γευτεί
Ανεμοδείκτης
Στους εξώστες της νύχτας
Με τ' άστρα παίζει
Έλα στ' αμπέλι
Μέστωσαν τα σταφύλια
Δες! αναβρύζουν
Στο παραγώνι
Σιγόβρασε ο καφές
Μερακλίδικα!
Μέρωσε κύμα
Χρέωσα στην αγάπη
Μι' ακόμα πληγή
Δρόμου διχάλα
Κι αμφιταλαντεύεσαι
Μ' άδεια την τσέπη
Βροχή στην καρδιά
Κι εσύ ακόμα αργείς
Ήλιους να σπείρεις
Το κυπαρίσσι
Ουράνια μαζεύει
Κουβάρια πόνου
Γέρικος κρίνος
Σαν παραγκωνισμένος
Ανταποκριτής
Μια πεταλούδα
Σε κρίνου ανάκλιντρο
Ονειροπολεί
Τις κρύες νύχτες
Ναυαγούν στα σύννεφα
Σμήνη διαττόντων
Ξεκλέβεις σιωπές
Απ' τα ξερά ποτάμια
Δίκλωνη ρίζα
Κόκκινη μπέρτα
Στους ώμους της Άνοιξης
Η παπαρούνα
Τρυγάς τη ζωή
Μελισσούλα του βράχου
Σε πέτρας ανθούς
Απεγνωσμένα
Ξεκλέβεις στην άμμο
Κουκκίδες φωτός
Κρεμάς σελήνη
Πύρινα ηφαίστεια
Στο στέρνο της γης
Πού να κοιτάξεις;
Τύλιξε η ομίχλη
Με γάζες τη γη
Μπροστά πηγαίνει
Σπαθίζοντας τα νέφη
Αγγέλων πομπή
Φόβος σκοτεινός:
Σαν βλέμμα κουκουβάγιας
Διαπεραστικό
Άσπιλο χιόνι
Στη δράνα των φρυδιών σου
Στρώνει ο χρόνος
Μέθη πρωινή:
Στης χλόης το ποτήρι
Δροσοσταλίδες
Πράσινο φύλλο
Τρέμει στο γυμνό δέντρο
Την έλξη της γης
Εγκλωβίστηκες
Στης μοίρας τα νήματα
Άδοξε στίχε
