αδημονία σαν ευχή

Έκλεισε τα παντζούρια Γαλάζια παντζούρια στο χρώμα της απάνεμης θάλασσας στα μέσα του Σεπτέμβρη

Τα είχε φέρει από το χωριό Τότε που αλλάξανε τα κουφώματα για να μπουν κάποια άλλα ασφαλείας Εκείνα τα μοντέρνα Άλλαξε ταυτότητα το πατρικό της μετά από αυτό Μα ποιος να το γνοιαστεί;

Κάθισε στο νησιώτικό ξυλόγλυπτο καναπέ της Από μαόνι το ξύλο Γερό σκαρί με ριγωτές μπλε και άσπρες μαξιλάρες Αφράτες και βολικές Παραγεμισμένες με λευκά μικρά πουπουλάκια Χήνας ή πάπιας Ποτέ δεν το συγκράτησε όταν τα πήρε από ένα παλιατζίδικο ένα απόγευμα αναμελιάς

Το τσάι κόχλαζε στο γκαζάκι Τσάι βουνού Από το αγαπημένο της βουνό Εκεί που ακόμα και οι πέτρες ξεπερνούν σε αίγλη και τα πιο λαμπρά αγάλματα των μουσείων

Η κούπα της ήταν πορσελάνινη με σπασμένο το καλαίσθητο χερούλι της Ατέλειωτες οι μετακομίσεις Μα τώρα είχε βρει τη γωνιά της Το απάγκιο της Τον δικό της παραστάτη 

Ένα παλιό νεοκλασικό στο κέντρο της πόλης Με τις λίγες οικονομίες της το είχε μεταμορφώσει σε πραγματικό παλατάκι Μιλάει η ύλη όταν είσαι μαζί της προσηνής Φίλια σου χαρίζει αναθήματα στη καρδιά να τα στεριώνεις με ρευστή κόλλα της ευλογίας

Έστρεψε το βλέμμα της στον επιτοίχιο καθρέφτη της Συμπαθητική ήταν Ακόμα και θελκτική θα την έλεγες παρά την απειλητική στίλβη του χρόνου που ποτέ δεν παραλείπει να σφραγίσει τα πάντα γύρω Τα μέσα και τα εκτός Τη φλέβα της ψυχής ως και τους πόρους της επιδερμίδας Ακλόνητη αυτή τον αντιμάχονταν μα και τον προσκαλούσε συντράπεζο της στα όνειρά της Μια φιλία κερδισμένη από παλιά Μια ιδιάζουσα σχέση που μύριζε αγώνα και φρέσκο ιδρώτα πρωινού κρίνου

Στα γούνινα μποτάκια της αναπαύονταν το σκυλάκι της Αδεσποτούλι το βρήκε να τριγυρνά στη παρακείμενη πλατεία Το περιμάζεψε Δεν άντεξε αυτό το βλέμμα της αδημονίας Την αγωνία της εγκαρτέρησης στα σχιστά του μάτια

Έγινε ο φίλος της Ο αχώριστος σύντροφός της Το κεντημένο μαξιλαράκι της γιαγιάς της είχε για σπιτάκι του Με μια παράσταση έξω από τα νερά του Μια ασπρόμαυρη γάτα που ξετύλιγε ένα κουβάρι Ίσως γι αυτό το λόγο -σε αντίθεση με τη φύση του- να συμπαθούσε και τις γάτες της γειτονιάς

Μαζί τους έμπαινε στα όνειρα Μαζί τους κυνηγούσε την ουρά του Μαζί τους καταλάγιαζε τις αγωνίες του Το στρεβλό ποδάρι της πρωτινής ζωής του στην αγκαλιά της λήθης με τη βοήθεια τους να επιστρέψει

Τις αγαπούσε πολύ όλες τις κεραμιδόγατες Όλες αυτές τις κυνηγημένες μάγισσες

Αν έριχνε ένα νόμισμα στον αέρα αυτός θα έφερνε πάντα γράμματα κι αυτές την κεφαλή Συγγένευαν

και ποτέ δεν αστοχούσαν Πάντα αυτός έφερνε γράμματα και πάντα αυτές θα τον κηδεμόνευαν  με τα ναζιάρικά τους κελεύσματα Μια φιλία ακριβοδίκαια ζυγιασμένη Μεγάλη κι απρόσβλητη από το θραύσμα του άδικου κόσμου που υπέβοσκε στα σκοτεινά υπόγεια της κόλασης

Έστρεψε το χέρι της και τον χάιδεψε Υπάκουο σκυλί καλοσυνάτο δοτικό σε ότι γύρω του κινούνταν

Από ανθρώπους έως ζωύφια Από σκιές μέχρι φωταψίες Μόνο με τους κρότους δεν συμφιλιώνονταν Ανατρέμιζε η καρδούλα του ανασήκωνε τ΄αφτιά του φοβόταν Το μαξιλαράκι της γιαγιάς αποζητούσε Τα κουβάρια κι αυτός να ξετυλίξει Το κακό να περάσει Σαν αστραπή να φύγουν τα ξωτικά Με τις γατούλες του ψηλά να ορθωθεί σαν σωλήνας στροβίλου

Ο γιατρός του στην τελευταία επίσκεψη της το τόνισε ρητά Τρεις μήνες είχε ακόμα ζωή Καθολικός ο εφιάλτης κι η λάμα κοφτερή να σκίζει  το σώμα σαν χασέ

Τι θα έκανε στο μέλλον χωρίς εκείνον;

Ποιος θα της ζέσταινε τα πόδια;

Ποιος θα της ζωγράφιζε τη ζωή;

Ποιος θα της γύριζε τους δείκτες της χαράς;

Ίσως το κρεβατάκι του κι ίσως πάλι μια μεγάλη καλαθούνα με όλων των λογιών τα πολύχρωμα κουβάρια Πλεκτές κουβερτούλες να φτιάχνει γι όλα τα κατατρεγμένα κι άδολα πλάσματα της γης

Κι είχε πολλά τέτοια ανυπεράσπιστα στο εξής να γνοιαστεί

Η περίμετρος του κόσμου είχε ξαφνικά μεγεθυνθεί σε σημείο που το σύμπαν να εκλιπαρεί για επιπλέον ανάσες ώστε να μην εκραγεί σαν πυροτέχνημα αστοχίας!

Έλαβε μέρος στο δρώμενο"Παίζοντας με τις λέξεις" που επιτυχώς διοργάνωσε η αγαπημένη μας Μαρία 
με πολύ δυνατές συμμετοχές!!!